این قضیه را که برای یکی از خانم های متدینه شهر شوش دانیال علیه السلام در سال 1379 اتفاق افتاده است بعد از یکی دو روز از ماجرا از همسرایشان شنیدم.

ایشان می گوید :
اواخر ماه مبارک رمضان شبی که در خواب بودم ، در عالم رویا دیدم در میان حیاط منزل در حال گذرهستم که یک چیزی توجه مرا به خود جلب کرد ، در حالی که اطرافیان توجهی به آن نداشتند و من به طرف آن کشیده شدم.
آن بسته را برداشتم و باز کردم.

در میان آن نامه ای یافتم که با دست خطی زیبا نوشته شده بود و آن نوشته با خط مشکی بود. آن را خواندم و بعد از خواندن در حال عجیبی به من دست داد و کاملا منقلب گشتم و در حالی که گریه و زاری می کردم آن را می بوسیدم وبه دیگران نشان می دادم ، اما آنها هیچ گونه عکس العملی نشان نمی دادند و بی تفاوت بودند.
محتوای نامه این بود :

(( چرا برای ظهور امامتان دعا نمی کنید ، کسی که برای فرج ، محتاج دعای شما می باشد )).
ودر زیر آن امضاء نموده ونام خودشان – یعنی امام مهدی علیه السلام – را نوشته بودند.
(( مطلع الفجر ، ص 184 ))